Laatste 2 sessies
28 augustus 2018 - New Orleans, Louisiana, Verenigde Staten
Oeps! Het is alweer veel te lang geleden dat ik een blog heb gepost! Wat is er in de tussentijd allemaal nog gebeurd!?
De vijfde sessie was best hectisch. Ik had een meisje van 17 in mijn cabin die aardig wat gedrag had (denk aan schoppen, slaan, schelden, schreeuwen, weg rennen, alles overhoop halen, zichzelf ineens uitkleden, etc.). Ze gedroeg zich prima totdat een van haar broertjes(zij en haar 2 broertjes waren tegelijkertijd op camp) naar huis moet door te veel grensoverschrijdend gedrag. Zij heeft zich toen bedacht dat als zij dat ook doet, zij ook naar huis kan. Omdat het camp nog maar 3 dagen zou duren, zou zij niet naar huis gestuurd worden. En omdat alleen ik en 1 andere counselor in mijn cabin haar gedrag konden handelen, hadden wij onze handen vol (nu scheelt het dat zij 1:1 aandacht krijgt). De andere 3 in onze cabin waren schatten, hoewel eentje het in het begin erg leuk vond om iedereen proberen te slaan, maar dat is haar vorm van mensen uitproberen. Het was ook wel grappig om te zien hoe de andere counselors in mij cabin daarmee omgingen, want opnieuw waren het alleen ik en diezelfde andere counselor die prima met haar om konden gaan zonder dat ze iets bij ons probeerde te doen, terwijl zij bij de 2 andere (die dus niet streng genoeg waren) van alles uitprobeerde, waardoor ik af en toe moeite had om mijn lach in te houden als ik het zag gebeuren, hihi!
De 6e en dus laatste sessie was top! Ik had 5 meiden in de cabin, waaronder Grace, het meisje waarvan ik nog steeds contact heb met haar moeder. 2 andere meiden waren nieuw, waarvan er eentje de meest aanstekelijke lach ooit heeft!
Deze sessie was zo'n sessie die vreselijk lastig lijkt op papier, maar wat uiteindelijk reuze mee valt, wat natuurlijk alleen maar fijn is! Het enige wat ik af en toe vervelend vond is dat 1 van de nieuwe meiden het erg leuk vond om mijn bril steeds van mijn neus af te snaaien, dus dat is natuurlijk wat minder, maar m'n bril is gelukkig nog heel! :)
Nadat de 6e sessie was afgelopen, begon de grote opruiming! Dat betekend alles schoonmaken en in de opslag plaatsen(van alle apparatuur in de keuken tot de laatste punaise in de cabin), om vervolgens alles met bleek schoon te maken. En precies de laatste 2 dagen was het bloed heet! Dus erg hard werken en erg veel zweten, maar hoe harder je werkte, hoe meer vrije tijd je zou hebben! Dus heel het camp was rond de lunch de dag daarna al bijna helemaal ingepakt!
De laatste avond hadden we onze staff banquet. Iedereen dus netjes aangekleed en als dinner een echte Maryland dinner! Oftewel; krab en garnaal op een stapel in het midden van de tafel en eet smakelijk! (Gelukkig voor mij waren er ook nog andere opties! :D)
De volgende ochtend heb ik mijn laatste spullen ingepakt en na het ontbijt is het dan toch echt tijd om afscheid te nemen. Iedereen natuurlijk huilen (ja, ik ook!) en iedereen een dikke knuffel geven. Dat is altijd even lastig, maar daarna ben ik toch w klaar voor mijn nieuwe avontuur; alleen op reis!
De vijfde sessie was best hectisch. Ik had een meisje van 17 in mijn cabin die aardig wat gedrag had (denk aan schoppen, slaan, schelden, schreeuwen, weg rennen, alles overhoop halen, zichzelf ineens uitkleden, etc.). Ze gedroeg zich prima totdat een van haar broertjes(zij en haar 2 broertjes waren tegelijkertijd op camp) naar huis moet door te veel grensoverschrijdend gedrag. Zij heeft zich toen bedacht dat als zij dat ook doet, zij ook naar huis kan. Omdat het camp nog maar 3 dagen zou duren, zou zij niet naar huis gestuurd worden. En omdat alleen ik en 1 andere counselor in mijn cabin haar gedrag konden handelen, hadden wij onze handen vol (nu scheelt het dat zij 1:1 aandacht krijgt). De andere 3 in onze cabin waren schatten, hoewel eentje het in het begin erg leuk vond om iedereen proberen te slaan, maar dat is haar vorm van mensen uitproberen. Het was ook wel grappig om te zien hoe de andere counselors in mij cabin daarmee omgingen, want opnieuw waren het alleen ik en diezelfde andere counselor die prima met haar om konden gaan zonder dat ze iets bij ons probeerde te doen, terwijl zij bij de 2 andere (die dus niet streng genoeg waren) van alles uitprobeerde, waardoor ik af en toe moeite had om mijn lach in te houden als ik het zag gebeuren, hihi!
De 6e en dus laatste sessie was top! Ik had 5 meiden in de cabin, waaronder Grace, het meisje waarvan ik nog steeds contact heb met haar moeder. 2 andere meiden waren nieuw, waarvan er eentje de meest aanstekelijke lach ooit heeft!
Deze sessie was zo'n sessie die vreselijk lastig lijkt op papier, maar wat uiteindelijk reuze mee valt, wat natuurlijk alleen maar fijn is! Het enige wat ik af en toe vervelend vond is dat 1 van de nieuwe meiden het erg leuk vond om mijn bril steeds van mijn neus af te snaaien, dus dat is natuurlijk wat minder, maar m'n bril is gelukkig nog heel! :)
Nadat de 6e sessie was afgelopen, begon de grote opruiming! Dat betekend alles schoonmaken en in de opslag plaatsen(van alle apparatuur in de keuken tot de laatste punaise in de cabin), om vervolgens alles met bleek schoon te maken. En precies de laatste 2 dagen was het bloed heet! Dus erg hard werken en erg veel zweten, maar hoe harder je werkte, hoe meer vrije tijd je zou hebben! Dus heel het camp was rond de lunch de dag daarna al bijna helemaal ingepakt!
De laatste avond hadden we onze staff banquet. Iedereen dus netjes aangekleed en als dinner een echte Maryland dinner! Oftewel; krab en garnaal op een stapel in het midden van de tafel en eet smakelijk! (Gelukkig voor mij waren er ook nog andere opties! :D)
De volgende ochtend heb ik mijn laatste spullen ingepakt en na het ontbijt is het dan toch echt tijd om afscheid te nemen. Iedereen natuurlijk huilen (ja, ik ook!) en iedereen een dikke knuffel geven. Dat is altijd even lastig, maar daarna ben ik toch w klaar voor mijn nieuwe avontuur; alleen op reis!
Je hebt je er weer goed doorheen geworsteld, onze complimenten dat je dat toch maar weer doet. We wensen je nog een fijn verblijf en voor straks een goede reis en tot ziens.
Groetjes,
Opa en Oma